لطفا ماساژ

مدل پیراهن ها و مانتو برای خانمهای شیک پوش

مجموعه طرح های "الساندرا ریچ" تلفیقی است از فرهنگ غرب و شرق ، طرح های مبتکرانه و شیک و در عین حال مناسب برای خانم های مسلمان. به گزارش پرشین وی ،در این مجموعه پیراهن هایی برای مهمانی های شب ، عصرانه و مانتوها و چادرهای اسلامی بسیار زیبا وجود دارد که زنان را در آنها مرموز و دست نیافتنی نشان می دهد. این طرح ها در رنگ های متنوعی یافت می شوند و هر کدام با گردنبند و روبان هایی روی جیب تزئین داده شده اند.همچنین هر کدام از مانتوها شالی متناسب با خود دارند.
 

تهیه و ترجمه: گروه سبک زندگی پرشین وی / زینب اسحاقیان

بازیگران مشهور با بچه‌هایشان چطور رفتار می‌کنند؟+عکس

امسال به مناسبت روز جهانی کودک ـ 16 مهر ماه ـ مهتاب کرامتی، سفیر حسن نیت یونیسف ایران با تعدادی از هنرمندان درباره‌ی روز کودک، سلامت کودک، فرزندپروری مثبت و جامعه ایمن گفت‌وگویی صمیمانه داشت که هنرمندان به برخی رفتارهای خود با کودکانشان اشاره کردند.
به گزارش خبرگزاری داشنجویان ایران(ایسنا)، یونیسف و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ـ اداره کل سلامت روان هم ضمن تشکر و قدردانی از همه این هنرمندان، پیام‌های آنان را در چارچوب اصول فرزندپروری مثبت مورد تایید دانستند.
 

ویشکا آسایش می گوید: وقتی «گیو» عصبانی می‌شه و جیغ می‌زنه جای اینکه عصبانی بشم و دعواش بکنم، اول کنارش می‌نشینم یا اون رو تو بغلم می‌گیرم و بعد آروم و شمرده ازش می‌پرسم «از چی ناراحتی، بجای جیغ زدن برام تعریف کن چی شده» با این کار بهش یاد می‌دهم چطور راجع به احساسات و ناراحتی‌اش حرف بزنه.

پژمان بازغی هم درباره‌ی رفتار با فرزندش می‌گوید: من همیشه عشقم را به «نفس» با کلمات و حالت چهره‌ام منتقل می‌کنم. از جمله «دوستت دارم» هم زیاد استفاده می‌کنم. صبح که از خواب بیدار می‌شه، اولین جمله‌ای که بهش می‌گم اینه که: «دوستت دارم» و آخرین جمله‌ای که شب قبل از خواب از من می شنوه، هم همینه.

امیر جعفری و ریما رامین فر می‌گویند: هر چه «آیین» بزرگتر می‌شه، سعی می‌کنیم تو رفتارمون با او از کلمه‌های منفی مثل «نه»، «نکن» و یا «نمی‌شه» کمتر استفاده کنیم. تا جایی که بشه راه‌های دیگری جلوش قرار می‌دیم و حق انتخاب براش قائل می‌شیم.

علیرضا خمسه هم اظهار می‌کند: وقتی «گلسا» از موضوعی ناراحته و برام تعریف می‌کنه، به جای سرزنش یا کوچیک جلوه دادن موضوع بهش نشون می‌دم که درکش می‌کنم. مثلا می‌گم «می‌فهمم چه احساسی دار»، یا می‌گم «شاید اگر من هم بودم ناراحت می‌شدم» و با این کار حس امنیت را در او به وجود می‌آرم و اون راحت‌تر حرفهاش رو به من می‌زنه.

لادن طباطبایی می‌گوید: وقتی «سها» کار خوبی می‌کنه، بهش می‌گم «از این کارت راضیم» و برای اون کار خاص تشویقش می‌کنم. بر عکسش هم هست. اگر کار بدی انجام بده، هیچ وقت نمی‌گم «باز که دختر بدی شدی!»، بلکه اون اشتباهش را براش توضیح می‌دهم و می‌گم بهتره به جای اون چه رفتاری را انجام بده.

بهاره رهنما می گوید: هر چقدر هم که در طول روز سرم شلوغ باشه سعی می‌کنم وقت جداگانه‌ای را به «پریا» اختصاص بدهم. با هم می‌گیم، می‌خندیم، بازی می‌کنیم و کتاب می‌خونیم. با این کار علاوه بر لذتی که هر دو می‌بریم، رابطه صمیمی هم با هم برقرار می‌کنیم. به نظر من حفظ این رابطه صمیمی با بچه هامون در دوران نوجوانی خیلی مهمه

بانوی اول یک رستوران معروف

 مدیر، سرآشپز و مالک رستوران بزرگ هانی بانو فاطمه طریقت منفرد .

دیدنی از کتایون ریاحی در کشور سومالی

کتایون ریاحی، بازیگر سینما در یک اقدام بشر دوستانه به سومالی و کنیا سفر کرده است.

به گزارش ایسنا کتایون ریاحی با هدف کمک به مردم سومالی، به شهر «گارسیا» در شصت کیلومتری مرز کنیا و سومالی سفر کرده است. در این سفر، غوغا بیات، عکاس، نیز وی را همراهی می‌کند.

ریاحی در این سفر، ضمن اهدا کمک‌های شخصی خود و بخشی از کمک های موسسه «مهرآفرین پناه عصر» به مردم سومالی، از یک کلاس درس، مکتب‌خانه آموزش قرآن و کمپ نگهداری از قطحی زدگان در شهر گارسیا بازدید می‌کند. ریاحی همچنین علاوه بر اهداء کمک‌های نقدی، یک دستگاه تانکر آب را به صورت نمادین نصب و آبگیری کرد.

در ادامه این گزارش آمده است: ریاحی در یادداشتی کوتاه درباره این سفر نوشت: «روز اول مهرماه 1390 است؛ و من در شصت کیلومتری مرز کنیا و سومالی در شهر گارسیا خیابانی دیدم با انبوه آلونک و حجره‌هایی که از نایلون و پلاستیک ساخته شده است! شهری و جایی که جای زندگی نیست و فقط آنهایی که توان بیشتری دارند و یا می‌توانند از ورقه‌های حلبی و قوطی‌های خالی استفاده کنند به نفس‌های شمرده و آرام خود رنگ می‌دهند و زندگی می‌کنند!

تکان دهنده‌ترین نکته سفرم در این است که من کشوری دیدم فقیر که در اوج فقر و نداری، به خنده و نگاهی گرم، میزبانی و مهربانی می‌کند؛ مردمی در حال اضمحلال، اما خوشرو و امیدوار. پس ما هم می‌خندیم تا روشنای خنده‌ها، تن نحیف و سوی این نگاه‌ها را کم‌رنگ و بی‌اثر نکند.

خدایا؛ امید این مردم را ناامید مکن، خدایا این مردم را دریاب و عزیز بدار.»
 

به گزارش ایسنا، همچنین ریاحی پس از سومالی به کنیا، یکی دیگر از کشور‌های آفریقایی که با فقر دست و پنجه نرم می‌کند، سفر کرده است. او در ادامه سفر بشر دوستانه‌اش در یادداشت دیگری درباره کنیا نوشته است: «هم‌اکنون من، کتایون ریاحی در کنیا هستم؛ برای کمک به قحطی زدگان سومالی که بعد از طی روزها، گاه هفته‌ها راهپیمایی، گرسنه و تشنه خود را به کمپ «داداب» می رسانند، هر چند که تعدادی هرگز به مقصد نمی‌رسند. (کمپ داداب بزرگترین کمپ پناهندگان است با حداقل امکانات برای بقا).»

وی در ادامه آورده است: «کنیا خود کشور فقیری است و شهر مرزی کوچک داداب که در فاصله کمی با کمپ داداب قرار دارد جزو فقیرترین شهرهای کنیاست، ولی با این وجود آنها میزبان پناهدگان و قحطی زدگان سومالیایی هستند، نکته تکان دهنده همین بود. آب، بزرگترین مشکل صحرای عظیم آفریقاست؛ چیزی که برای ما قابل درک نیست. یک جرعه آب می‌تواند زندگی‌ای را نجات دهد. من به شکرانه آبی که در سرزمین‌مان ایران وجود دارد، تعدادی تانکر آب برای منطقه خریداری کردم که به کمک سه ایرانی فعال که «چرتی اکتز» را در آنجا فعال کرده‌اند و صلیب سرخ توانستم، کمک‌های خود و «مهرآفرین» را به دست مردم برسانم.

ریاحی در پایان می‌نویسد:‌ «در یکی ار مکان‌هایی که به خانه «ماما هانی» معروف است، بیشتر کودکانی که به هر دلیل خانواده خود را از دست داده‌اند به اینجا آورده می‌شوند. ماما هانی پیرزنی است که با کمک‌های مردمی بیش از 300 کودک و نوجوان را که برخی از آنان معلولند، نگهداری می‌کند. بخشی از هدیه مادران و کودکان «مهرآفرین» در این خانه اهدا شد. کودکان اینجا، سومالیایی و کنیایی، مسلمان و مسیحی هستند. هر کس به این خانه درآمد، آبش دهید، نانش دهید و از ایمانش نپرسید.»

به گزارش ایسنا، طبق گزارش برنامه جهانی غذا، خشکسالی زندگی بیش از 11.8 میلیون نفر را در منطقه شاخ آفریقا تحت تاثیر قرار داده و مثلثی از قحطی را در محل برخورد مرزهای اتیوپی، کنیا و سومالی ایجاد کرده است.

سومالی بیش از سایر کشورهای شاخ آفریقا از خشکسالی که به عنوان بدترین خشکسالی در 60 سال اخیر در این منطقه توصیف می‌شود، ضربه خورده است.

سازمان ملل متحد هشدار داده است که از هر 10 هزار کودک کمتر از 5 سال، روزانه بیش از سی کودک در مناطق قحطی زده سومالی جان خود را از دست می‌دهند.

آگوستین ماهیگا، نماینده سازمان ملل در سومالی خطاب به شورای امنیت این سازمان در 10 آگوست اعلام کرد: «این بدین معنی است که 10 درصد از کودکان زیر 5 سال در هر 11 هفته جان خود را از دست می‌دهند. این آمار و ارقام حقیقتا قلب انسان را به درد می‌آورد.»

دولت سومالی از سال 1991 میلادی به دنبال سقوط حکومت زیاد باره، دیکتاتور سابق این کشور، فاقد یک دولت متمرکز و کارآمد بوده است.